Het einde in zicht

10 december 2017

Over precies 2 weken ben ik weer op Nederlandse bodem, dan is het Ghana avontuur voorbij. En stiekem tellen we de dage af, wat thuis, mijn bed en een warme douche klinken best aantrekkelijk. En O ja de mensen ook wel. Maar dat neemt niet weg dat ik hier nog volop geniet en wanneer ik thuis ben ga ik het hier missen.

In de afgelopen wekken hebben we weer veel gedaan. Naast het werk in de facilities wat gewoon doorloopt en waar niet veel veranderd, zijn we weer op een outreach geweest. Deze was in samenwerking met Ghana Health services. Wij deden de bloeddruk en bloedsuiker en zij de rapid malaria en Hiv-tests. Dit alles vond plaats tijdens een groot 3 daags katholieke kerk evenement. Met als resultaat we heel veel mensen hebben gezien en geholpen, super leuk en leerzaam.

Afgelopen tijd hebben we ook afscheid moeten nemen van Veerle. Ze is doorgereist naar Zuid-Afrika. Jammer want het was erg gezellig en we hebben veel leuke dingen samen beleefd. Gelukkig zien we elkaar weer als we terug zijn. Ook zijn we eindelijk naar de kerk geweest, heel interessant, maar niet mijn ding. Zeker als er dan gevraagd wordt om te komen dansen, verdwijn ik het liefst.

Verder zijn we dit weekend naar WI Waterfalles geweest. Bij elkaar hebben we ca 6 uur door de jungle en over de bergen (1000m) gelopen. Hebben we Togo zien liggen, heeft onze gids ons gered van een slng en hebben we bijn meer geklommen dan gelopen. Maar dat was het meer dan waard. The Upper en The Lower Fall waren geweldig. Echt Big Water en ook nog eens honderden veermuizen gezien. De weg terug was een stuk makkelijker, 9 bruggen en een naar genoeg platte weg, maar dat maakt het niet minder mooi. Oja en de vlinders, gewoon geweldig! Oja en een mijlpaal bereikt, mijn eerste geheugenkaart (64 gb) is vol!

Nog 14 nachtjes

Oeps we zijn al weer twee weken verder

Oepss de tijd vliegt hier en er is altijd wel wat te doen. Na de laatste outreach is er best wat gebeurt. Naast het werk wat we in de facilities doen, geven we ook first aid lessen aan een aantal brugklassers. Ook hebben we samen met een Nederlandse arts een klinische les gemaakt over het hart/ circulatie/ bloeddruk/pols. Deze les hebben we ook bij 3 facilities in de buurt gegeven. ERg leuk en de verpleegkundigen waren wallemaal heel enthousiast.

Verder is er nog een outreach geweest. Deze keer maar 1 dag en op 1 plek. Het was nu op een eiland dat erg afgelegen was, maar nog wel best groot was. Wat wil zeggen dat er een basisschool is en een kleine health facilitie. Ook deze dag was een groot succes, veel mensen gezien, veel voorlichting gegeven veel mensen hopelijk nog een beetje geholpen. Op de terugweg hadden we wel een kleine vertraging, de boot wou niet starten, na een tijdje rond dobberen kwam er een ander en konden we terug naar Kpando.

Naast al deze leuke dingen voor United hebben we ook nog andere dingen gedaan. Afgelopen zaterdag zijn we weer wezen fietsen. We zijn naar een monkey opvang gefietst, er zaten daar Mona Monkeys. Erg schattig en mooi. We zijn naar de Kentey Weavers gefietst, dat was iets minder want we werden keihard afgezet en toe we verder wouden werden we de verkeerde kant opgestuurd. Dus met een flinke omweg zijn we teruggefietst, Zo konden we nog een beetje genieten van de mooie natuur. Toen we terugkwamen zijn we bijna meteen weer gegaan. Voor een weekendje rust en stilte zijn we naar mountain paradice gegaan. Een heerlijke plek, niet heel ver weg, in de bergen. Daar hebben we heerlijk genoten van de rust, de stilte, het uitzicht een goed boek, lekker eten, de hangmat met een prachtig uitzicht, een super zacht bed en koelte. Het weekend was eigenlijk te kort want ik had hier de komende 5 weken (jazeker we zijn op de helft) ook wel kunnen vertoeven, maar ja het werk roept.

Heel erg bedankt voor de reacties! Het is een beetje moeilijk antwoorden want internet is schaars en het posten op mijn blog heb ik uitbesteed (geen zorgen ik schrijf wel zelf). Dus bij deze antwoorden op jullie vragen. We hebben ondertussen gefrituurde yam gegegeten. Verder hebben we jolaf (of hoe je het ook schrijft), fufu, gefrituurde en gekookte bakbananen, pindasoep met rijstballen, red red, rode saus met spagetti, rode saus met rijst en heeeeel veel kip.

Van Accra hebben we uiteindelijk niet zo veel gezien, maar ontspannen was ook lekker en misschien komt het nog. Zoals jullie misschien gemerkt hebben reageer ik lang niet altijd. Dat komt door dat ik maar zelden op Facebook messanger kan en mijn nederlandse nummer staat permanent uit. Maar contact met Nederland heb ik zeker, al vergeet ik het soms ook een beetje, sorry.

Waarom de bloeddruk hier zo hoog is weet ik niet, maar ik denk dat een groot deel kennis tekort is. Of het de Fulani's zijn weet ik niet, Zou goed kunnen, maar de tolk van de tolk kon ons ook al niet vertellen welke taal het was... De meeste mense spreken Ewe, maar zeker in Kpando kunnen er ook heel veel Engels en de verpleegkunde opleiding is hier ook in het Engels.

Veel kleermakers zijn hier vrouwen, maar je ziet ook mannen.

Het meer en meer

Het is al weer eventjes geleden maar alles hier is oke. Het werk in de facileties gaat gewoon door net zoals het leven op de compound. Ondertussen is het wel wat drukker geworden, er zijn 7 nieuwe mensen bijgekomen. Lekker knus tijdens het eten. Verder was het afgelopen zaterdag marktdag, dus zijn we naar de markt geweest om op zoek te gaan naar leuke stofjes. En natuurlijk willen we er dan ook dat er wat moois van gemaakt wordt, dus hebben we ze naar de lokale kleermaakster gebracht. Met dit leuke jurkje als resultaat. Deze week zijn Daniëlle en ik mee geweest met een outreach project. Dat betekent dat je een geondheidsscreening doet op afgelegen gebieden op het meer. Dus zijn we woensdag met een groepje met een klein bootje naar de andere kant van het meer gegaan, richting Donkorkrom. Daar hebben we op 2 verschillende plekken de bloeddruk genomen, bloedsuiker gecheckt en gezondheidsvoorlichting gegeven. Daarnaast was erook een arts mee die consulten deed.

We hebben veel mensen en veel verschillende mensen gezien. Zelfd een aantal van een nomadestam. Een erg indrukwekkende ervaring. Met helaas ook erg hoge bloeddrukken. Hopelijk hebben we de plaatselijke bevolking iets kunnen leren. We hebben in elk geval gegevens voor de lokale overheid verzameld over omvang van dit probleem. Omdat we pas tegen het donker klaar waren konden we niet meer terug dus sliepen we een nachtje in Domkorkrom

Leven!!!

het is een tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen, maar ik leef nog. Twee weken geleden kwamen we aan in Kpando. We zijn hier gekomen met eenTro (soort busje) en onderweg konden we genieten van de prachtige natuur en de baboons. Eenmaal in Kpando kregen we een korte rondleiding over de compound en maakte we kennis met de andere mensen op de compound, waaronder Veerle, een van de vrijwilligers uit nederland.

In de eerste week zijn we naar de facilities gewest waar we stage lopen. helaas is het er van stagelopen die week niet gekomen want we zijn de hele week ziek geweest. De darmenhadden er iets minder zin in en ik liep nogal leeg. Gelukkig was dat tegen het weekend wel afgelopen en zijn we een rondje gaan maken door Kpando. Verder hebben we vooral rustig aan gedaan en de was gedaan.

De 2e week konden we dan echt aan de slag. Ik begon de week in het St. Patrick. Ik heb meegelopen op de 2 afdelingen en vooral meegekeken. Woensdag ben ik naar het health centre gegaan. Hier heb ik zowaar wat gedaan, ik heb bij de vitals tafel gezeten, waar ik de bloeddruk, temperatuur en het gewicht van alle patienten heb gemeten. Woensdag was het ook mijn verjaardag!! Ik werd wakker met vele appjes en de zitplaats van de compound was versierd met slingers (gemaakt door de kinderen van Hardhaven) en balonnen. Na stage ging ik mee naar het kindertehuis (Hardhaven) waar ik door de kinderen werd verwelkomt met een verjaardags bucketshower. Verder heb ik ook nog taart gegeten en heerlijk gechilled.

Donderdag en vrijdag nog een keer stage lopen en dan weekend. Rust zou je denken, maar dat was het niet helemaal. Vrijdag begon er een begrafenisceremonie op de compound en die gaat iets anders dan in Nederland. We werden om 5 uur 's ochtends gewekt met geweerschoten en toen we vrijdagavond terug kwamen (we waren frietjes wezen eten) was er muziek, muziek die de hele nacht door dreunde omdat de bas vals en veel te hard was. Zaterdag zijn we de drukte ontvlucht en zijn we samen met Veerle wezen fietsen. We hebben fietsen gehuurd bij een Belg die in Kpando woont en we zijn met de mountainbikes naar Torkor gefietst, een dorpje aan het Volta meer. Hier hebben we heerlijk van het uitzicht genotenen een beetje gechilled en gegeten. Na een tijdje zijn we weer terug gefietst via een andere route. Deze was off road en leidden weer langs prachtige natuur. Terug op de compound, hebben we nog even kunnen genieten van de begrafenisceremonie. En deze keer hielden ze mooi voor het slapen op met de dreunmuziek. dus konden we ook weer lekker slapen. Vanochtend werden we weer gewekt met gedreun, hebben we de was gedaan, nog wat naar de begrafenissceremonie gekeken en Danielle heeft mijn haar gewassen. Nu ik dit schrijf is het eindelijk weer stil en kan ik zo weer echt gaan slapen en uitrusten voor de volgende week.

Daar zitten we dan

Eigenlijk begon mijn reis donderdag avond al een beetje. Toen ik mijn ouders in Arnhem uitzwaaide en naar Utrecht ging, Vrijdag ochtend vroeg op om samen met Luuk naar Schiphol te gaan. Daar werd ik al opgewacht door Daniëlle met aanhang. Toen was het dan tijd om echt afscheid te nemen. De laatste knuffels en toen vertrokken Daniëlle en ik richting de douane. Eenmaal overal langs en na een tijd wachten bij de gate was het tijd om te borden. Toen het vliegtuig eenmaal begon te taxiën bedacht ik me dat ik vliegen helemaal niet zo leuk vond. Je word er alleen maar misselijk van. Gelukkig had ik Logan, Fantasic beasts en The Wall om me af te leiden. Na de Sahara te hebben gezien met zonsondergang kwamen we even door onweer heen en begonnen we met dalen. De vliegtuigdeuren gingen open en de geur van houtvuren kwamen ons te gemoed. Daar zijn we dan, in Afrika. Na lang wachten werden we netjes opgehaald en kregen we een kleine toer door Accra. We hebben het huis van de president, een Katholieke optocht gezien en de ambassade van Frankrijk, België en Nederland. Eenmaal in het hotel was het snel tijd om te gaan slapen.

Daar zitten we dan, met ons goede gedrag in Accra. We zouden vandaag worden opgehaald om naar Kpando te gaan, in overleg is afgesproken dat uit te stellen naar morgen. Helemaal prima, wel zouden we nog opgehaald worden om een Ghanese Simkaart te kopen en te pinnen. Dat ging even niet door want er kwam niemand. Na lang wachten en van kamer te zijn geruild, zijn we (in overleg) naar de dichts bijzijnde pinautomaat gegaan, geld gepind en vervolgens de lekkerste kippenvleugels gegeten. Daarna voor het eerst Yam gegeten, wat echt best lekker was. En hopelijk morgen echt door naar Kpando ;)

Nog een paar nachtjes

Nog een paar dagen, dan vertrekt het vliegtuig naar Accra. De laatste schooldag dingen zijn afgerond, het papierwerk is geregeld, het visa staat netjes in mijn paspoort, de eerste mallariapillen zijn ingenomen, de laatste aankopen zijn gedaan en ik ben al (geheel tegen mijn gewoonte in) zo goed als klaar met pakken. Nu Ghana zo dicht voor de deur staat begint het stiekem toch wel te kriebelen. Zo spannend en zo gaaf tegelijk.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Luthien